Янгилик сайтларига ўтгинг ҳам келмай қолди. Қаёққа қарама: уруш. Жанжал. Тўполон.
Ироқ, Сурия, Яман, Украина... Намойишлар, бешафқатликлар, қон тўкиш, инсонни
хорлаш, беҳаёлик... Ярми қул қилишни истайди, ярми нима қилишини билмайди...
Ё Раббано, одам боласи шунчалик ҳам ақлдан озадими?!
Ё Раббано, одам боласи шунчалик ҳам шайтонга қул бўладими?!
Ё Раббано, дунёда юриш шунчалик машаққатга ҳам айланар экан-да?!
Бу худди тунда бўлаётган кучли бўронни эслатади. На ой бор, ну юлдуз. Шу
шароитла шам кўтариб олиб, ёруғлик таратмоқчи бўлган одамни тасаввур қилиб
кўрса бўладими? Ўша одам шам ўчиб қолмаслиги учун вужуди билан шамолларни тўсса
керак... Оқил ва одил инсонларнинг яхшилик ҳақидаги қайғуришлари гоҳида
каминага шам кўтарганларни эслатади. Аллоҳнинг карам кенг – У ирода қилса,
шамлар қуёшга айланади.
Кейин ўз юртимга, Ўзбекистонимга – Тошкентимга қарайман. Ярим тунда ҳам
кўчада юрсам, алҳамдулиллаҳ, биров келиб, оғзингда нечта тишингу, хамёнингда
неча сўм пулинг бор демади. Ёруғ кўчалар бўйлаб, ўз манзилимга етиб олдим.
Баҳорнинг ҳам иссиқ ва ёқимли кунлари бошланди. Ҳар куни университетга
бориб келаман. Бағрикенг устозларимдан таълим оламан. Уйимга келиб, тинчгина
ўтириб, китобимни ўқиб, дарс тайёрлайман. Ота-онамнинг, устозларимнинг,
дўстларимнинг қайноқ меҳрини ҳар дам, ҳамиша ҳис этиб тураман.
Шукур қилишга, илм олишга, яхшилик йўлида камарбаста бўлишга имкон бор! Чунки
бизда тинчлик, соғлик, ёшлик, бойлик, ҳаёт ҳамда вақт неъматларидан бири,
албатта, бор.
Самимийлик билан буни ҳис этиш, шукрини адо қилиш ҳар бир мусулмон учун бурчдир,
ҳар бир фуқаро учун шарафдир.
Ватанни севиш уни танқид қилиш дегани эмас.
Ватанни севиш ҳаммани айблаб, мен фариштаман деб оқбилак бўлиб ўтириш
дегани эмас.
Ватанни севиш мен Ватанни севаман деб жар солиш эмас.
Ватанни севиш ўз севган касбингни, ҳунарингни эгаллаб, шу йўлда ихлос
билан, ҳалоллик билан ишлашдир. Ватанни севиш одамлардан заҳмат етса, сабр
қилиб, уларнинг меҳр-муҳаббатини эслашдир, уларни қадрлашдир.
Ватанни севиш ундаги неъматлар қадрига етиш ҳамда Ватан учун шовқин кўтармасдан
унга хизмат қилишдир. Зотан, шовқинли сойнинг фойдаси кам, салобати йўқ; сокин
дарёнинг тўлқини кучли, ҳиммати баланд.
Ватан бағридаги сокин ва теран дарёларга айлансайдик!..
АКРОМ МАЛИК
***
Yangilik saytlariga o‘tging ham kelmay qoldi. Qayoqqa qarama: urush. Janjal.
To‘polon. Iroq, Suriya, Yaman, Ukraina... Namoyishlar, beshafqatliklar, qon to‘kish,
insonni xorlash, behayolik... Yarmi qul qilishni istaydi, yarmi nima qilishini bilmaydi...
Yo Rabbano, odam bolasi shunchalik ham aqldan ozadimi?!
Yo Rabbano, odam bolasi shunchalik ham shaytonga qul bo‘ladimi?!
Yo Rabbano, dunyoda yurish shunchalik mashaqqatga ham aylanar ekan-da?!
Bu xuddi tunda bo‘layotgan kuchli bo‘ronni eslatadi. Na oy bor, nu yulduz. Shu
sharoitla sham ko‘tarib olib, yorug‘lik taratmoqchi bo‘lgan odamni tasavvur qilib
ko‘rsa bo‘ladimi? O’sha odam sham o‘chib qolmasligi uchun vujudi bilan shamollarni
to‘ssa kerak... Oqil va odil insonlarning yaxshilik haqidagi qayg‘urishlari gohida
kaminaga sham ko‘targanlarni eslatadi. Allohning karam keng – U iroda qilsa, shamlar
quyoshga aylanadi.
Keyin o‘z yurtimga, O’zbekistonimga – Toshkentimga qarayman. Yarim tunda ham
ko‘chada yursam, alhamdulillah, birov kelib, og‘zingda nechta tishingu, xamyoningda
necha so‘m puling bor demadi. Yorug‘ ko‘chalar bo‘ylab, o‘z manzilimga yetib oldim.
Bahorning ham issiq va yoqimli kunlari boshlandi. Har kuni universitetga borib
kelaman. Bag‘rikeng ustozlarimdan ta’lim olaman. Uyimga kelib, tinchgina o‘tirib,
kitobimni o‘qib, dars tayyorlayman. Ota-onamning, ustozlarimning, do‘stlarimning
qaynoq mehrini har dam, hamisha his etib turaman.
Shukur qilishga, ilm olishga, yaxshilik yo‘lida kamarbasta bo‘lishga imkon bor!
Chunki bizda tinchlik, sog‘lik, yoshlik, boylik, hayot hamda vaqt ne’matlaridan
biri, albatta, bor.
Samimiylik bilan buni his etish, shukrini ado qilish har bir musulmon uchun
burchdir, har bir fuqaro uchun sharafdir.
Vatanni sevish uni tanqid qilish degani emas.
Vatanni sevish hammani ayblab, men farishtaman deb oqbilak bo‘lib o‘tirish degani
emas.
Vatanni sevish men Vatanni sevaman deb jar solish emas.
Vatanni sevish o‘z sevgan kasbingni, hunaringni egallab, shu yo‘lda ixlos bilan,
halollik bilan ishlashdir. Vatanni sevish odamlardan zahmat yetsa, sabr qilib, ularning
mehr-muhabbatini eslashdir, ularni qadrlashdir.
Vatanni sevish undagi ne’matlar qadriga yetish hamda Vatan uchun shovqin ko‘tarmasdan
unga xizmat qilishdir. Zotan, shovqinli soyning foydasi kam, salobati yo‘q; sokin
daryoning to‘lqini kuchli, himmati baland.
Vatan bag‘ridagi sokin va teran daryolarga aylansaydik!..
AKROM MALIK
No comments:
Post a Comment