ШОН-ШУҲРАТНИНГ ТАЪМИ / SHON-SHUHRATNING TA’MI

Шону-шуҳрат нега ширин бўлар экан?

Одамнинг тийнатида эътироф эшиштишга нисбатан кучли истак бор. Бирор иш амалга оширилгач, “Э, баракалла! Қойил! Раҳмат!” деган сўзларни, ахир, Сиз ҳам эшитишни истамайсизми?

Одамларни қанча қойил қолдирсак, янада қойил қолдиргимиз келади. Қанча кўп мақташса, янада кўпроқ эшитгимиз келади. Кимдир мақтаса, шу мақтовини оқлашим керак деб ҳам ҳаракат қиламиз. Агар хато қилиб қўйсак, эҳ, нима деган одам бўлдим энди... деб сиқиламиз. Ахир, мени ҳурмат қилишарди... Мақташарди... Энди нима бўлади?

Демак, биз фақат мақтов эшитиш учун интилар эканмиз-да.

Демак, биз фақат қойил қолдириш учун яшар эканмиз-да.

Демак, биз фақат олқишларни ҳаётимиз мазмунига айлантириб олибмиз-да...

Яхши рағбат яхши ишларга ундайди. Буни рад этиб бўлмайди. Аммо ишларимизни мақтовлар ва эътирофлар учун қилишиз яхши эмас. Шон-шуҳрат дегани жуда ҳам кўп одамлар, иложи бўлса, дунёдаги ҳамма одамлар мени танисин ва қойил қолсин деган истакдир. Ўйлаб кўринг-чи, бу бизга – ожиз одам болаларига мумкинми?

“Мен бир махфий ганжина эдим, билинмоқ истадим”.

“Мен инс ва жинни фақат Ўзимгагина ибодат қилиши учун яратдим”.

Бу мазмунни қаердан топишимиз мумкин?

Эсладингизми? Агар эслай олмаган бўлсангиз, атрофдагилардан сўранг, қайси манбадан олинганлигини излаб кўринг.

Одамлар бизни танисин, олқишласин деб ҳаракат қилсак... юқоридаги жумлалар маъносига кўра бу қандай истак бўлди?! Аслида у Кимнинг амри, аслида у Кимнинг иродаси, аслида у Кимнинг хоҳиши?! Ва биз унга даъво қиляпмиз?

Шон-шуҳратга ўчлик – фиръавн каби Худоликка даъво қилишдир.

Шон-шуҳратга ўчлик – Аллоҳ билан қудрат талашишдир.

Шон-шуҳратга ўчлик – ўзингни чекиз ҳалокатга ташлашдир.

Энди, шон-шуҳратга кўмилиб бўлдик деб тасаввур қиламиз. Кейин нима бўлади? Дейлик, зилзила. Сиз жуда ҳам таниқли одамсиз. Ҳамма ёқ остин-устун... Ҳамма жон талвасасида... Сиз ҳам бир дарахтнинг тагида қолиб кетгансиз. Сизни танийдиганлардан ким ёрдамга шошилар экан? Ким ўз жонини хатарга қўйиб, сизни қутқариб олгани келар экан?

Жавобини биласиз.

Агар ўзимизни танитишга эмас, Ягона Зотни танишга интилсак, нима бўлади?

Ўзимизни реклама қилишни бас қилиб, Яратган Парвардигорнинг қудрати ҳақида тафаккур қилсак-чи? Ўзим... Ўзим.. деявермасдан...

Шон-шуҳратнинг офати шуки, сиз у билан овора бўлиб, Яратган Зотни ёддан чиқариб қўясиз. Кейин Яратган Зот ҳам сизни унутади. Кейин нима бўлади?

Атрофга қалб кўзингиз билан қарасангиз, Худо унутган одамларнинг фожиасини яққол кўрасиз...

АКРОМ МАЛИК

SHON-SHUHRATNING TA’MI

 

Shonu-shuhrat nega shirin bo‘lar ekan?

Odamning tiynatida e’tirof eshishtishga nisbatan kuchli istak bor. Biror ish amalga oshirilgach, “E, barakalla! Qoyil! Rahmat!” degan so‘zlarni, axir, Siz ham eshitishni istamaysizmi?

Odamlarni qancha qoyil qoldirsak, yanada qoyil qoldirgimiz keladi. Qancha ko‘p maqtashsa, yanada ko‘proq eshitgimiz keladi. Kimdir maqtasa, shu maqtovini oqlashim kerak deb ham harakat qilamiz. Agar xato qilib qo‘ysak, eh, nima degan odam bo‘ldim endi... deb siqilamiz. Axir, meni hurmat qilishardi... Maqtashardi... Endi nima bo‘ladi?

Demak, biz faqat maqtov eshitish uchun intilar ekanmiz-da.

Demak, biz faqat qoyil qoldirish uchun yashar ekanmiz-da.

Demak, biz faqat olqishlarni hayotimiz mazmuniga aylantirib olibmiz-da...

Yaxshi rag‘bat yaxshi ishlarga undaydi. Buni rad etib bo‘lmaydi. Ammo ishlarimizni maqtovlar va e’tiroflar uchun qilishiz yaxshi emas. Shon-shuhrat degani juda ham ko‘p odamlar, iloji bo‘lsa, dunyodagi hamma odamlar meni tanisin va qoyil qolsin degan istakdir. O’ylab ko‘ring-chi, bu bizga – ojiz odam bolalariga mumkinmi?

“Men bir maxfiy ganjina edim, bilinmoq istadim”.

“Men ins va jinni faqat O’zimgagina ibodat qilishi uchun yaratdim”.

Bu mazmunni qayerdan topishimiz mumkin?

Esladingizmi? Agar eslay olmagan bo‘lsangiz, atrofdagilardan so‘rang, qaysi manbadan olinganligini izlab ko‘ring.

Odamlar bizni tanisin, olqishlasin deb harakat qilsak... yuqoridagi jumlalar ma’nosiga ko‘ra bu qanday istak bo‘ldi?! Aslida u Kimning amri, aslida u Kimning irodasi, aslida u Kimning xohishi?! Va biz unga da’vo qilyapmiz?

Shon-shuhratga o‘chlik – fir’avn kabi Xudolikka da’vo qilishdir.

Shon-shuhratga o‘chlik – Alloh bilan qudrat talashishdir.

Shon-shuhratga o‘chlik – o‘zingni chekiz halokatga tashlashdir.

Endi, shon-shuhratga ko‘milib bo‘ldik deb tasavvur qilamiz. Keyin nima bo‘ladi? Deylik, zilzila. Siz juda ham taniqli odamsiz. Hamma yoq ostin-ustun... Hamma jon talvasasida... Siz ham bir daraxtning tagida qolib ketgansiz. Sizni taniydiganlardan kim yordamga shoshilar ekan? Kim o‘z jonini xatarga qo‘yib, sizni qutqarib olgani kelar ekan?

Javobini bilasiz.

Agar o‘zimizni tanitishga emas, Yagona Zotni tanishga intilsak, nima bo‘ladi?

O’zimizni reklama qilishni bas qilib, Yaratgan Parvardigorning qudrati haqida tafakkur qilsak-chi? O’zim... O’zim.. deyavermasdan...

Shon-shuhratning ofati shuki, siz u bilan ovora bo‘lib, Yaratgan Zotni yoddan chiqarib qo‘yasiz. Keyin Yaratgan Zot ham sizni unutadi. Keyin nima bo‘ladi?

Atrofga qalb ko‘zingiz bilan qarasangiz, Xudo unutgan odamlarning fojiasini yaqqol ko‘rasiz...

AKROM MALIK