ҚАНДАЙ КУН

1-апрель – Ҳазил куни. Ҳазил қилинг, кўнгилни ёзинг, дунёнинг ташвишларини унутиб, кулинг, маза қилинг, бир-бирингизни хумордан чиққунча алданг, алданинг, кун бўйи мени биров алдаб қўймасин деб юрак ҳовучлаб, ҳамманинг сўзига шубҳа билан қараб юринг, хўп?

Кўпчиликнинг тушунчаси шунақа: “Вой, нимаси ёмон! Бир кун кўнгилхушлик қилсак, нима бўпти!”

Шу кунга атаб концертлар, аския байрамлари, турли маъни-бемаъни латифалар... Хо-хо, ҳу-ҳу...

Камина айтган бўлардимки, сиз айтаётган ўша кун – ошкора каззоблик куни. Сиз айтатаётган ўша кун – ошкор ёлғон куни. Сиз айтаётган ўша кун – қалбларни қорайтириш куни.

Кулиб-кулиб ғубор кўтариладими? Бировни алдаб, устидан мазах қилиш – шодликми? Ўзга одамни оғир аҳволга солиб, мамнун бўласизми? Кимдир алданиб, бирор жойга бориб вақт йўқотган, кимдир алданиб, асаби бузилган... Ҳазил куни шу экан деб чидаган. Аммо кейин қасд олиш учун ёлғончилик режаларини ишлаб чиққан...

Шайтоннинг ҳийлаларига алданиш куни бу. Шубҳа, гумон куни бу. Одамларни бир-биридан узоқлаштирадиган кун бу. Беҳуда ишлар билан ҳаётни совурадиган кун бу.

Шундай эмасми? Унда айтинг-чи, Сизни алдаб кетишса, хурсанд бўласизми ёки аламзада? Агар хурсанд бўлсангиз, бу нодонлик белгисидир. Чунки ўзининг алданганидан, гарчи бизга тўғри келмаса ҳам, истисно тариқасида айтамиз – ўзининг “лох” бўлганидан шодланадиган одамни ҳеч ким оқил, мўмин, имонли дея олмаса керак.

Қани, имконингиз бўлса, бирор кунни Ростгўйлик куни деб эълон қилинг.

Қани, имконингиз бўлса, бирор кунни Меҳр-шафқат куни деб эълон қилинг.

Қани, имконингиз бўлса, бирор кунни Илм куни деб эълон қилинг.

Қани, имконингиз бўлса, бирор кунни Ширин сўз куни деб эълон қилинг.

Қани, имконингиз бўлса, бирор кунни Саховат куни деб эълон қилинг.

Қани, имконингиз бўлса, бирор кунни Самимият куни деб эълон қилинг...

Токи ҳар куни рост гапира олмас экансиз, токи ҳар куни меҳр-шафқатли бўла олмас экансиз, токи ҳар куни илм ололмас экансиз, токи ҳар куни ширин сўз айта олмас экансиз, токи ҳар куни саховат кўрсата олмас экансиз, токи ҳар куни самимийликка имкон йўқ экан, бирор кунни шулар учун махсус белгиланг, қанийди, аста-секин ўша хайрли ишлар Сизнинг одатга айланиб қолса!

Отабек Мажидов деган акамиз айтди: “Одамларнинг 1-апрелни ёлғон куни дейишларига ҳайронман, худди бошқа кунлар ёлғон гапирмайдигандек!”

Дарҳақиқат, ҳар кунимиз алдовдан иборат бўлиб қоляпти-ку. Бундай фойдасиз иллат учун кун ажратгандан кўра умримизни Эзгуликка сарфласак, қандоқ ҳам гўзал бўлар эди!

АКРОМ МАЛИК